Rola dziennikarzy śledczych cz. 3

2. Czym charakteryzuje się dziennikarstwo śledcze? Metody dziennikarzy śledczych.

Zdefiniowanie dziennikarstwa śledczego nie należy do zadań prostych. Należy odróżnić je od dziennikarstwa informacyjnego i reporterskiego oraz dziennikarstwa interwencyjnego. Granica między nimi jest płynna i „bardzo często czytelnicy mylą w odbiorze, nie odróżniają autentycznych tekstów śledczych, dziennikarskich od informacyjnych, rozszerzonych o elementy reporterskie. Zdarza się to, niestety, nawet jurorom w różnych konkursach; często nagrody dostają teksty wtórne, oparte na doniesieniach innych mediów lub ustaleniach policji czy prokuratury” .
Hugo De Burgh, autor Investigative Journalism: Context and Practice, stwierdza że “profesją dziennikarza śledczego jest odkrywanie prawdy i wychwytywanie błędów [...], jego działalność nie opiera się całkowicie na podstawie prawnej [...], nie szuka on rozgłosu” . Leonard Sellers pisze o dziennikarstwie śledczym jako „dziennikarstwie dociekliwym, które sięga po informację świadomie ukrytą, ponieważ narusza ona prawo lub zasady etyki” . " Marcin Bosacki z "Gazety Wyborczej" wyjaśnia, iż „celem takiego dziennikarstwa jest wykrycie jakiejś afery, nieprawidłowości, brudów itp." .
Istnieje wiele metod pracy dziennikarzy śledczych. Należą do nich m.in.: biały wywiad, korzystanie z sieci informatorów, efektywne posługiwanie się komputerem przy wyszukiwaniu informacji, prowokacja, podsłuchy, nagrania z ukrytej kamery, śledztwo pod przykrywką, konfrontacja. Niektóre z nich pozostają kontrowersyjne. Aktualne jest pytanie czy w pracy dziennikarza śledczego cel (jakim jest dobro publiczne) uświęca środki (podsłuchy, ukryte kamery, prowokacje)?